فهمیدن منشا هر چیز و نحوهی تولیدش به آن معنایی ژرفتر میبخشد.
ما در عصری زندگی میکنیم که هیچیک از رویکردهای اقتصادی جهانی کشورهای پردرآمد، با آنچه که در ایران شاهدش هستیم همخوانیای ندارد. بهعلاوه، برای اولینبار است که به واسطهی تغییرات اجتماعی اتفاق افتاده در ایران، به سمت پیشرفت و دستیابی به سطح والایی از ظرفیتهای موجود – از لحاظ تئوری و فهم موضوع – در این رابطه سوق پیدا کردهایم؛ مسئلهای که میتواند مقدمهای بر سازماندهی مجدد سطح جدیدی از یک سازمان انسانی باشد؛ سازمانی که امید میرود بتواند با کنترل جمعی اعضایش، بر بینظمی سازمانی موجود چیره شود.