«یکتا عسگری» نقال ۹سالهی شوشتری، در ۱۰ماهگی زبان به سخن گشود و پیش از یکسالگی، اولین شعرهایش را از بر کرد؛
او در سهسالگی با شاهنامه آشنا شد و علاقهی او به اشعار فردوسی بزرگ باعث گشت تا از چهارسالگی نقالی را به صورت رسمی شروع کند؛
عملکرد یکتا در این پنج سال به گونهای بوده است که اساتید شاهنامه و فردوسیشناس از او به عنوان «پدیدهی شاهنامهخوانی ایران» یاد میکنند؛
ویژگی منحصربهفرد ایشان در نحوهی روایتگری او بوده است، به گونهای که در پایان، مخاطب در درک کامل داستان موفق بوده و میتواند تمامی شخصیتها و خردهداستانها را از هم تفکیک کند؛
امید این میرود که یکتا در آیندهای نهچنداندور، به یکی از مهمترین سفیران فرهنگی و شعر پارسی ایرانزمین بدل شود؛